Poemes de Gaeità de Planella i Fiveller

Sanctissimo Narcisso

Martyri, episcopo, et patrono urbis Gerund.

In die XXIX, octob. ei sacra

Ubi sum ego, illic et minister meus erit. Joann. Cap. 12

Quo sum, sic etiam meus esto minister ibidem,

Discipulis Christus dixerat ipse suis

Hoc imples, Narcisse, sacro Felice ministro,

Qui Levita tuus, Martyr et esse cupit.

Augusta nam Vindelica dum degis in urbe

Cum Felice tuo, lux ibi vestra micat.

Ecce Deus mittit vos Relligionis in hostes,

Queis Romana cohors Chisticolas cruciat.

Afrae namque lares habitants Narcissus, eamdem

Ex meretrice piam fecit, agente Deo;

Ejus et ancillas Dignam, Eunomiam, Eutropiamque,

Matremque Hilariam de Satanâ rapiens;

Has, Narcisse, lavans sacri Baptismatis unda,

Spiritui Sancto tunc sua membre dicas.

Quae fuit Hilariae pridem domus ethnica matris,

Narcissus Domino postea rite sacrat.

Zozime, Serve Dei, et petulantis avuncule neptis,

A sene Narcisso Praesule Praesul ades.

Per te, Sancte Pater, Triade Omnipotente vocata,

Gens amat ista Deum, Doemon et exul abit.

Protinus Antistes remea, Narcisse, Gerundam,

Ut tibi commissum Pastor ovile regas.

Urbem perveniens, annis tribus incolis istam,

Diffundendo tuam te duce, Christe, fidem.

Qui regit assiduis animas et corpora curis,

Christi nonne gregem dogmata sancta docet?

Ast qui fert patiens onus aestus atque diei,

Claudit apostolicum morte ministerium.

Corpus adorandum Domini dum sacrat in ara

Ipse fit Aeterno victima grata Patri.

Proh scelus! Audacis turmae Dux impius ille

Mactat et icit eum gutture, sura, humero.

Hi tormenta ferunt Narcissus et assecla Felix,

Invictique pares, Sacrificique pares.

Alterius Felicis in Aedibus ecce vetustis,

Narcissi corpus fulfet in Aede nova.

Jamque novo ponens te Lorenzana sepulchro,

Plus, Narcisse, nitent ossa vetusta tua.

Eia age, Pontificis venerare, Gerunda, cadaver,

Ultra mille annos cui cruor extat adhuc.

Inflictum vulnus prope talum Martyris hujus,

Vult Deus Omnipotens esse cruore rubens:

Sanguis hic aeternum super ulcus tale rubebit,

Donec de Coelo Luna cruenta cadat.

Com. de Llar.

---

Dies octava decembris sacra

Immaculat. Conceptioni deiparae Hisp. ac. Ind. patron.

Epigramma

Quae est ista, quae progreditur quasi aurora consurgens, pulchra ut luna, electa ut sol, terribilis castrorum acies ordinata? Cant. c. 6. v. 9.

Haec surgens Aurora refert octava Decembris,

Ut Sol electae Virginis esse diem.

Ergo hodie immaculata Dei Conceptio Matris,

Terris pulchra micat, sicuti Luna polo.

Te, mundi Domina, omnis Iber, simul India nostra

Concelebrant vacuam labe parentis Adae.

Nam voluit Carolus Rex Tertius ille Mariae

Ter purae Matri subdere regna sua.

Non secus ac acies castrorum quando parata,

Terribilis; verum foederis Arca manes.

Gratia abundanti ipse Deus te, Virgo, creavit,

Ejus quod natum post paritura fores.

Mysterium si cantat Iberia tale colendum,

Fac ibi servetur tam veneranda fides.

Comes Llar. Arcd. Rom. Soc. Academic.

Barchin. apud. Valent. Torras. An. MDCCCXLIV

---

Divo Peregrino

Fatri ordinis servorum B. Mariae virg.

Epigramma

Sevorum veneranda Domus Genitricis Iesu

Ecce Iubens hodie te, Peregrine, canit.

Officium celebrant tibi Frates Ordinis hujus

Aede, cui Domini praesidet alma Parens.

Flaminis illius Sancti de sede loquentes

Magnifice extollent te Crehuet atque Sayol,

Ille etenim dum mane Deo fit victima sacra,

Oratorque alius deficiente die.

Quod mirum? Ulcere dum tetro, Latiose, gravaris,

Te medicat vivi Filius ipse Dei.

Quod Sanctum, Peregrine, suum te Roma creavit,

Urbs comitum sacra te colit hacce Domo.

Comes de Llar

Barchin. Typ. Hered. V. Pla.

----

Dies nona martii

Divo Patiano episcopo Barchin. sacra

Ad SS. Justi et Pastoris Martyrum

Epigramma

Hac die laetus meruit beatas

Scandere sedes. Ex hymn. Off. huj. diei

Exuvias, Patiane, tuas hac luce patentes,

Justi et Pastoris possidet alma Domus.

Namque senex olim sapienter ovile regebas,

Nunc penes hos pueros en tua membra micant.

Heu latuere diu! Post Loris Episcopus ipsa

Invenit felix sub cava saxa chori.

Verae Relligionis erat Patianus amator,

Fortis habebatur terror et haereseos.

Saepius et calamo defendit et ore fidelem,

Saepius errantem corripuitque gregem.

Ejus epistolia, ejus opuscula perlege multum,

Simproniane, et iis disce timere Deum.

Munus apostolicum pascendi Praesul hic implet,

Sacra ministrando, dogma docendo pium.

Hacce die celebra pretiosam, Barcino, mortem

Doctorisque tui, Pontificisque tui.

Urbs antiqua colas Antistitis insuper ossa,

Posthabita veteri, quae tene Urna nova.

Sic, Patiane, tui cineres et scripta manebunt,

Mundi donec erunt omnia scripta cinis.

Doct. Caj. Planella Comes ex Llar

Barchin. ex Typ. V. Torras an. MDCCCXLVI

----

Hymnus Te Deum Laudamus Saphico

carmine expressus

Te Deum sacris celebramus hymnis,

Corde te puro Dominum fatemur,

Te quoque aeternum veneratus omnis

Terra parentem

Angeli omnes sunt tibi prasto, cuncta

potestates tibi et Aula Coeli,

Et tibi clamant Seraphim Cherumque

Voce perenni

Sanctus armorum es Dominus Deusque

Sanctus immoratlis es atque fortis,

Sanctus es cujus replet omne calum

Gloria et Orbem

[...] chorus collandant Apostolorum

[...]phetarum pia umtitusi?

Martyrum te candida virginumque

Agmina cantant

Militans Ecclesia qua per omnem

Spargitur mandum profitetu esse

Te poli et terrae Dominum Patremque

Omnipotentem

Hac tuum supplex veneratur unum

Filium verum que hominem Deumque

Teque, qui concors amor es duorum

Spiritus almeGloria tu Rex es erisque Christe

Natus aternusque manes parente,

Fis homo pro vita hominum nec horres

Virginis alvum

Tu demans mortes stimulum rapacis

Refnu fultentis reseras Olympi

Quix? prius promissa fuere Abramo

Semini et ejus

Tu dei dextram desides ad altam,

Par Patri cum Patreque gloriosus

Denuo venturus es universi

Arbiter Obis

His tuis ergo famulis adesto

Hos juva quaso misero et agros

Quos redemisti pretioso et almo

Christe cruorre

Agrega illos concilus tuorum

Coelitum sanctus Deus ut qucant? sic

Te frui vultuque tuo beari?

Omne per avum

Huno¿ tuum serva populum fidelem,

Pasce oves, pasce optime Pastor, agnos

Hos rege, hos attolle etiam futurum

Tempus in omne

Singulis te concinimus diebus,

Et tibi gratis agimus perennes,

Dum tuum nomen sine fine tellus

Omnis adorat

Hunc diem nobis sine labe dona

Te, Deus, pura celebrando mente

condere et digne tibi serviendo

nocte dieque.

Tu sator rerum miserere nobis

Tu Deus Fili miseresce nostri,

Spiritus Divineque paeniteritum

Tu miserere

Sic fides, spes, ignea, charitasque

Haveant nostris animabus in te

semper aeternam Domino invernire

Spero salutem.

C. Planella Comes de Llar

---

In solemnitate corporis Christi

Hymnus

Sacerdos in aeternum Christus Dominus secundum ordinem Melchisedech, panem et vinum obtulit. Ex. D. Thom. Aquin. in Off. huj. diei. Opusc. 57.

Christus Sacerdos perpetuus, novus

Ritum sequutus Melchisedech senis,

Panemque, vinumque offerendo

Pascha novae instituit salutis.

Dei sedentem Pontificem Patris

In dextra habemus qui docuit viam

Nobis Olympi, dum manebat

Propter Adae scelus obseratus.

Jam Pontifex hic Sancta latentia

Sanctorum adivit primus, et ocyus

Velo refracto deinde Templi,

Terricolis patuere coeli.

Imago quamvis sit Patris, attamen

Nobis metipsis consimilis fuit

Factus, fideli sempre ipsum

Pro populo rogat omnis Orbis.

Talis Sacerdos erubuit nihil,

Fratres, amicos diceres nos suos:

Utrumque nomen complet, atque

Est pesnes ipse Patrem, Advocator.

Abele prisco justior hic Abel

¡Heu! quot dolores in Cruce sustinet!

Mactatur ob nos, conticetque

Sieut obis jugulanda mitis.

Non immolandus jam caper aut boves;

Fumavit ater non cruor amplius:

Peccata mundi sanguis Agni

Auferet innocui profusus.

(continua per l'altra banda)

Cristo nuevo y eterno sacerdote

Del antiguo Melquisedec, el ritu

Sacrosanto siguiendo, pan y vino

En ofrenda señala

Y nueva Pascua de salud instala.

A la diestra sentado del Potente

Padre eternal tenemos al Supremo

Pontífice, que mientras por la culpa

De Adan se nos velara,

Del Empiro la senda nos mostrara.

Y del Sancta Sanctorum el recinto

Vedado a todos penetró el primero;

Y del Templo después rasgado el velo

Miraron los mortales

Patentes las regiones celestiales.

Aunque sea del Padre eterna imagen,

Nuestro barro tomó; y en incesante

Ruego del Padre la clemencia implora

Por su pueblo querido

Del ancho globo por la faz tendido.

Ni rubor tuvo el Sacerdite excelso

Sus hermanos llamándonos y amigos:

Ambos oficios con nosotros llena,

Y ante su Padre Eterno

Aboga siempre compasivo y tierno.

Cándido Abel más justo que el primero

Ay! cuanto de dolor sufre en el leño!

Inmólase sin culpa por nosotros

Como la mansa oveja

Que va a ser degollada y no se queja.

No mas humeará sobre las aras

Del cabrón o del buey la negra sangre

Con sangre del Cordero sin mancilla

Que ha de ser derramada

Será del crimen la señal borrada.

(sige)